†
Jan Schouten
6-3-1936 / 21-8-2014
We hebben bericht gekregen dat Jan Schouten vandaag, 21 augustus 2014, op 78-jarige leeftijd rustig is ingeslapen. Een vreselijk verdrietig bericht omdat we Jan hebben leren kennen als een hele sympathieke en rustige man met een grote passie voor het wielrennen.
Toen wij Jan begin 2013 hebben leren kennen had hij net te horen had gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was en er ook geen behandeling meer mogelijk was. Jan leed aan asbestkanker. Hij had het daar, na een gezond en fit leven vanzelfsprekend verschrikkelijk moeilijk mee.
Wij hebben in de tijd daarna gelukkig nog hele mooie momenten met Jan, zijn vrouw en hun zoon John mogen beleven. Zo heeft Jan o.a. nog met ons in 2013 de Alpe d’Huez te voet beklommen, met Jan Ykema en Ferdi Schippers aan zijn zijde. Een geweldige prestatie! In juni jl. stond hij nog aan het roer bij ons evenement Samen De Wolken In en ging het gelukkig nog redelijk goed met hem en kon hij volop genieten van deze onvergetelijke dag. En afgelopen zondag zou hij nog met ons meerijden in de Eneco Tour, zijn laatste grote wens, maar dat bleek helaas al een te grote inspanning.
We zullen ons ook deze held blijven herinneren en wensen al zijn dierbaren heel veel sterkte in deze moeilijke dagen.
Jan leidt hier ons peloton tijdens de beklimming van de Alpe d’Huez in mei 2013.
Jan aan het roer tijdens Samen De Wolken In, juni 2014
U kunt een reactie plaatsen op deze pagina en eventueel ook een mooie foto naar ons opsturen waarna wij deze aan deze pagina zullen toevoegen. Op die manier ontstaat er een mooie ‘virtuele’ gedenkpagina voor Jan.
Ik heb met Jan in een ver verleden in het liefhebberspeloton gereden en herinner mij hem als een goedlachse en vriendelijke man.2 of 3 jaar terug heb ik hem nog kort gesproken bij v.d Valk Heerlen met Limburgs Mooiste en wist niet van zijn ziekte, Hij was daar met zijn zoon.Sterkte aan alle nabestaanden en vrienden en moge hij rusten in vrede.
ik mis je opa ( I LOVE YOU )
WOORD BIJ HET AFSCHEID VAN JAN SCHOUTEN
ROTTERDAM, 30 AUGUSTUS 2014
John heeft mij aangeboden om namens Topsport for Life eventueel een woordje te doen bij het afscheid van Jan. En dat woordje doe ik graag en vooral ook uit naam van alle zieken en vrijwilligers van de stichting die Jan hebben mogen meemaken bij de verschillende evenementen van Topsport for Life waar Jan aan mee heeft gedaan in de laatste 16 maanden van zijn leven. Onze stichting stelt zich namelijk tot doel om vooral volwassen mensen die levensbedreigend ziek zijn een in alle opzichten ‘beter leven’ te geven. Door het organiseren van onvergetelijke dagen, het vervullen van bijzondere wensen en vooral ook door deze zieken en de naasten net als een topsporter te coachen bij het bestrijden van een hele moeilijke tegenstander.
Jan heeft mij en de anderen in de dagen dat ik hem heb mogen ontmoeten enorm geraakt. Onze 1e kennismaking was kort nadat hij te horen had gekregen dat hij leed aan een ongeneeslijke ziekte. Dat was voor hem een heel hard gelach, want hij vertelde mij dat hij een gezond leven had geleid waarin ook de sport, en dan natuurlijk vooral het wielrennen, voor hem een passie was. En van de ene op de andere dag stond Jan dan in zijn grote finale. Een finale die hij nog lang niet had willen spelen, maar die hij desondanks toch vol energie aanging. In mei 2013 ging Jan samen met John en ons Team Topsport for Life op pad naar Zuid-Frankrijk om daar in de Alpen nog een keer het gevecht aan te gaan met de beroemde Alpe d’Huez. Want hij was dan wel ziek, maar zijn strijdlust en doorzettingsvermogen zouden hem nog 1 x op een hoge Alpentop gaan brengen! Een enorme uitdaging, maar wanneer hij in die missie zou slagen, zou hem dit enorm veel positieve energie opleveren om de resterende ‘speelltijd’ van zijn leven nog met opgeheven hoofd aan te gaan..
Op de dag eind mei dat wij samen met hem de Alp zouden trachten te bedwingen, lag de top nog onder een dik pak verse sneeuw en boven was het zelfs nog een aantal graden onder 0. Het zou dus een hele zware fietstocht worden. Dat bleek ook wel, want al na enkele honderden meters steile klim bleek dat Jan, ondanks de duwtjes die wij hem in de rug gaven, de berg niet meer op zijn fiets de baas kon worden. Zijn droom spatte daarmee echter niet uiteen, want hij gaf meteen aan dat het dan maar te voet moest gaan gebeuren! Want die top was de zijne! De rest van de groep fietste verder en Jan verruilde de fiets voor de benenwagen. Samen met ex-topschaatser Jan Ykema en in het laatste gedeelte samen met kanker-lotgenoot Ferdi Schippers, werd de berg daarna te voet aangevallen. Jan Ykema vertelde later dat hij tijdens de beklimming diep onder de indruk raakte van het enorme doorzettingsvermogen van Jan. Niets zou hem meer tegen houden en naarmate de klim vorderde leek het wel alsof hij steeds fitter werd, terwijl die andere Jan zo’n beetje door zijn reserves was… Na vele uren lopen bereikte de Jannen uiteindelijk de top van Alpe d’Huez op een hoogte van bijna 2 kilometer. Een wereldprestatie!
In ons team fietste ook Yannick Janssen mee. Een jonge en talentvolle wielrenner die in 2013 hard op weg was om zijn 1e profcontract binnen te slepen. Door een blessure was hij in het wielerseizoen toch in staat om met ons mee te reizen, te trainen en ook om onze gasten waar mogelijk te helpen. Yannick bereikte als een van de eersten op de fiets de top en hoorde later op de avond toen we gezellig bij elkaar zaten, dat Jan naar boven was gelopen. Yannick fietst nu in Scandinavië maar heeft mij de volgende tekst doorgegeven:
“Ikzelf ben Wielrenner en 2013 had eigenlijk mijn jaar moeten worden, na een goed seizoen in 2012 aasde ik op een profcontract. Door een val 3 dagen voor de eerste wedstrijd van het jaar waarbij ik mijn knie brak moest ik leidzaam toezien hoe het seizoen vorderde. Ik heb me bij tijden behoorlijk slecht gevoeld hierover en wist af en toe moeilijk met deze tegenslag om te gaan. De week met Jan en Topsport for Life was de laatste week voordat ik weer serieus terug in koers ging. Deze week op de Alpe en de ervaringen die ik die daar heb opgedaan hebben mij als Persoon en Sporter veranderd. Vooral de prestatie van Jan die dag heeft daar grote invloed op gehad. In het leven kom je tegenslagen tegen, maar het is de manier waarop je met die tegenslagen omgaat wat je sterker maakt. Voorheen kon ik soms behoorlijk chagrijnig zijn als het eens tegenzat in een wedstrijd. Na de week op de Alpe is mijn relativeringsvermogen stukken groter geworden, waarom zou je de avond na een wedstrijd nog steeds chagrijnig zijn? Ik geniet nu nog meer van het koersen en het leven als Sporter. En dat is een les die Jan me die dag geleerd heeft.”
De ervaringen van Yannick zijn eigenlijk typerend voor de mens Jan. Jan had een topsportmentaliteit en was een voorbeeld voor vele anderen, en dus ook voor jonge mensen.
Na onze avonturen in Frankrijk hebben we Jan ook nog bij diverse andere evenementen ontmoet, zoals bij de Eneco Tour in 2013 en onze zeildag in juni van dit jaar, die wij voor zieke mensen organiseren. Je hoorde hem nooit klagen, hij genoot zichtbaar van de mooie momenten die we samen beleefden en hij was altijd hartelijk en bescheiden. Gewoon een enorm fijn mens die je graag om je heen hebt. Dat is nu in persoon niet meer mogelijk. Jan heeft zelf het laatste fluitsignaal in zijn grote finale gegeven op het moment dat het voor hem goed was. Een teken van grote moed en levenswijsheid.
Jan, je bent niet weg nu, maar juist voor altijd bij ons. Je hebt in de korte tijd dat wij jou hebben mogen meemaken heel veel indruk gemaakt en we zijn jou dankbaar voor de fijne tijd die we hebben gehad en voor de lessen die je ons hebt gegeven.
Rust zacht lieve Jan!
Miel in ’t Zand
voorzitter stichting Topsport for Life
Jan heb ik afgelopen jaar mogen leren kennen toen wij op Alpe D’Huez verbleven voor het evenement “Samen naar de Top”. Het was Jan zijn doel om de top van de Alpe op de fiets te halen, Met de ondersteuning van een aantal vrijwilligers van Topsport voor Life probeerde we daar Jan mee te helpen. De eerste kilometers van de Alpe zijn behoorlijk steil, en daar was ook meteen te merken dat het zwaar ging worden voor Jan om de top te halen per fiets. Nadat we met een aantal man een paar honderd meter hebben geduwd werd het toch duidelijk dat het niet mogelijk was per fiets te top te bereiken. Jan besloot even te rusten en ik fietste door om andere te helpen. Eenmaal boven aangekomen en nog wat gedronken te hebben bij de “Indiaan” ging ik terug naar ons chalet. Niet wetende waar Jan op dat moment mee bezig was. Later op de avond toen we gezellig bij elkaar zaten hoorde ik dat Jan dan maar naar boven was gelopen.
Ikzelf ben Wielrenner en 2013 had eigenlijk mijn jaar moeten worden, na een goed seizoen in 2012 aasde ik op een profcontract. Door een val 3 dagen voor de eerste wedstrijd van het jaar waarbij ik mijn knie brak moest ik leidzaam toezien hoe het seizoen vorderde. Ik heb me bij tijden behoorlijk slecht gevoeld hierover en wist af en toe moeilijk met deze tegenslag om te gaan. De week met Jan en Topsport for Life was de laatste week voordat ik weer serieus terug in koers ging.
De week op de Alpe en de ervaringen die ik die daar heb opgedaan hebben mij als Persoon en Sporter veranderd. Vooral de prestatie van Jan die dag heeft daar grote invloed. In het leven kom je tegenslagen tegen, maar het is de manier waarop je met die tegenslagen omgaat wat je sterker merkt. Voorheen kon ik soms behoorlijk chagrijnig zijn als het eens tegenzat in een wedstrijd. Na de week op de Alpe is mijn relativeringsvermogen stukken groter geworden, waarom zou je de avond na een wedstrijd nog steeds chagrijnig zijn? Ik geniet nu nog meer van het koersen en het leven als Sporter. En dat is een les die Jan me die dag geleerd heeft.
Beste Jan, Rust in Vrede.
Jan, ik heb in 2013 genoten met je op de alp! Je was een kanjer! Sterkte voor de familie!
Ik schrok heel erg van het bericht dat Jan erg ziek was en is overleden ik weet wat het is als je iemand verliest die je zeer dierbaar was. Ik wens Cor ,Ed , John, heel veel sterkte met dit verlies.
Mijn herinnering aan Jan zal altijd blijven.
Ook Geerd, Frits, en Henk en verdere familie heel veel sterkte.
Grt, Ary