†
Ronald Turenhout
27-12-1973 / 28-12-2018
Eindhoven, 29 december 2018 – Tot ons grote verdriet kregen wij het bericht dat Ronald gisteren, één dag na zijn verjaardag, op 45-jarige leeftijd is overleden.
Gedicht
Ontmoeten
Is verbinding maken
Is samen op reis gaan
Is open durven zijn
Is niets gek vinden
Is zonder oordeel
Is delen wat je raakt
Is je angsten bespreken
Is mensen vergeven
Is durven te vertrouwen
Is een knuffel
Is een lach en een traan
Is vanuit veiligheid
Je hebt genoten
Je was moedig en dapper
Je hebt geleerd om je gevoelens te delen
Je was boos en verdrietig
Je was krachtig en kwetsbaar
Je durfde hulp te vragen
Je raakt me
Je goedheid
Je zachtaardigheid
Je was ondeugend
Je humor
Dankbaar dat ik met jou mee op reis mocht in jouw laatste levensfase
Je hebt een speciale plek in mijn
💖
Ben trots op je
Judith Soons
Life coach van Ronald namens stichting Topsport for Life
Wanneer je wilt, kun je ook een boodschap achter laten (onderaan, scrol naar beneden) zodat er voor Ronald een mooie virtuele en blijvende gedenkplek ontstaat.
Ook plaatsen wij graag een mooie foto of tekst. Deze graag mailen naar info@topsportforlife.nl, waarna wij deze op deze pagina zullen plaatsen, evt. vergezeld van het bijpassende verhaal.
Rouwkaart
U hoort hier ‘Genoten’ van Guus Meeuwis, de persoonlijke keuze van Ronald (je kunt eventueel de muziek uitzetten op onderstaande player).
Hieronder volgen een aantal foto’s van activiteiten van Topsport for Life waar Ronald zijn zorgen van de ziekte even kon vergeten:
Lieve Ronald,
aan de zijlijn heb ik met je mee mogen lopen de laatste jaren….
De laatste maanden waren intensief, erg speciaal, bedankt voor je vertrouwen in mij, je openheid, je humor, je verdriet…gewoon Ronald zijn.
Bewondering voor jouw enorme kracht, ondanks alles je humor, de doelen díe je stelde en steeds opnieuw behaalde.
Samen met de andere cliënten hebben we gelachen, gehuild en veel gepraat, we hebben samen geschuurd, gezaagd en gewerkt aan jouw laatste rustplek.
Rust zacht, ik ga je enorm missen
Kitty
We hebben je het leven gegeven en we geven het leven nu terug.
Heel veel liefs Pap en Mam, voor altijd in ons hart.
Lieve André Wil en geliefden van Ronald, gecondoleerd met dit grote verlies ….. sterkte voor de toekomst ! Liefs Danielle Andriessen – Visser
Dank je wel, voor deze lieve woorden
Gecondoleerd Wil en André met jullie grote verlies!
Ronald,
Wij kenden elkaar alleen via Facebook. Hier heb ik jou gevolgd en jouw gezin. Paar keer berichten uitgewisseld.
Maar man wat heb ik een respect voor jou gekregen in die periode. Wat een kracht en energie had jij, wat vocht jij. En wat had jij soms een heerlijk confronterende humor.
Tot het laatst heb jij gevochten, maar jouw lijf was op. Rustig ben je overgegaan.
Rust zacht naamgenoot, je hoeft niet meer te vechten.
Tot ooit ziens
Ronald Bant van den Driessche
Almere
Lieve Ron en Kim en Lot, we hebben jullie leren kennen als een heel warm gezin die niet alleen aan zichzelf denkt maar ook een ander graag wil helpen waar mogelijk, Ik heb genoten toen Ron me vertelde over Lot, ik zei je kunt wel zien dat het een dochter is van jullie, omdat ze de zelfde kwaliteiten heeft maar ook zo wijs is.
Het familiehuis was voor ons echt een thuis, hier kun je echt jezelf zijn, en hier wordt er niet vreemd naar je gekeken, maar hier krijg je steun.
Dikwijls heb ik tegen Ron gezegd dat ik trots ben op hem en ook op Kim, want ik vind altijd nog de steun van Kim is altijd een support geweest, hij kan het niet alleen net als ik ik kan het ook niet alleen, ook ik heb veel steun aan mijn gezin, en ook aan Ron en Kim, Als ik weer een extreme pijn aanval had dan dacht ik aan Ron en dan wist ik weer dat ik door moest gaan, want Ron heeft ook niet opgegeven, hij heeft immers gevocht tot het echt niet meer kon.
Nu heeft hij de rust en geen pijn aanvallen meer.
Respect en grote waardering heb ik nog steeds voor Kim, ze moet het toch altijd maar weer even doen. en ik weet zeker dat ze het met alle liefde deed, maar kan me ook heel goed voorstellen dat het wel erg zwaar was.
Rest in Peace Ron jij blijft altijd in mijn gedachten.
Lieve Ronald, het voelt zo vreemd dat jij niet meer fysiek bij ons bent. Ik heb je leren kennen in het Familiehuis Daniel den Hoed, waar jij met Kim en soms ook met Lot erbij, vaak logeerde rondom jouw behandelingen. “Jouw tweede thuis” noemde je het heel liefkozend. Het is bijzonder dat jullie tien jaar lang onze gasten zijn geweest. Tien jaar lang hebben onze vrijwilligers jullie meegemaakt, meegeleefd, soms met hoop en soms met vrees. Echt verdriet was er afgelopen september toen je van de arts te horen kreeg dat jou niet veel tijd meer op aarde was gegund. Hoewel het bericht niet onverwacht kwam, was het zwaar. Een dag later was je samen met Kim eregast tijdens de opening van het nieuwe Erasmus MC en zat je op de voorste rij, net als de Koning. Het afscheid van het Familiehuis viel zwaar die dag. In tranen besefte je dat de hoop op herstel nu echt definitief de bodem ingeslagen was. In het Familiehuis vonden jullie steun en troost bij andere gasten en bij vrijwilligers van wie sommigen echte vrienden werden. Het was groots dat je probeerde in oktober de Halve Marathon in Eindhoven te lopen, hoewel je eigenlijk wel wist dat het in jouw conditie niet meer haalbaar was. Toch wilde je het. Om geld op te halen voor het Familiehuis. Speciaal voor jou werd in augustus jl. de RoFaloop georganiseerd. Ruim 50 Rotterdammers liepen van het oude naar het nieuwe Familiehuis deze social run en haalden daarmee 1500 euro op voor het goede doel. Ze vormden een erehaag met een speciaal spandoek toen jij samen met Jannie finishte bij het Familiehuis aan de vertrouwde Groene Hilledijk. Het was een ontroerende dag, die jou duidelijk maakte dat je deze zware weg niet alleen hoefde te gaan.
You’ll Never Walk Alone, lieve Ronald.
Jong in jaren, groots in herinnering.
Alle liefs
Petra
Lieve Ronald,
Voor altijd in ons hart!
Man, wat heb jij gestreden! Zeer veel respect en bewondering hoe jij, Kim en Lot deze oneerlijke strijd zijn aangegaan.
Met pijn in ons hart hebben we afscheid van je moeten nemen.
Hopend dat je nu samen met Stijn over jouw dames kan waken. En samen kunnen genieten van jouw Feyenoord.
De plaag-berichtjes over Feyenoord, PSV en NAC blijven vanaf nu onbeantwoord…maar blijven in gedachten binnen komen.
Ronald, bedankt voor alles! We gaan je missen!
X
Eva, Martijn en Anoek
Wij hebben elkaar ontmoet op het zomerfeest van 2017 dmv de Knuffel-Buddy die jullie voor Lot wilde hebben.
Net als Kees had Ronald dat vreselijke dodelijke monster in zijn hoofd en zijn ze net na elkaar van ons heengegaan en blijven wij achter met alleen de mooie herinneringen.
lieve Kim ik wens je heel veel kracht en sterkte om dit grote verlies een plekje in je hart te geven en koestert de mooie herinneringen aan hem zoals ik dit met de mijne doet
xxx
Beste Ronald,
Na jarenlang samen bij Rijnsburgse Boys te hebben gevoetbald zijn we elkaar ergens in 2006/2007 uit het oog verloren. Via via hoorde ik van je relatie, van je verhuizing en helaas ook van je ziekte. Dat het niet goed ging kreeg ik zo nu en dan mee, zonder dat het besef tot me doordrong dat het echt heel ernstig was. Groot was dan ook de schok toen ik hoorde dat je er nu echt niet meer bent. Ik kan het me gewoon niet voorstellen. Laat staan dat ik me kan in denken hoe groot de leegte moet zijn die je achterlaat voor jouw geliefden. Ik heb je de afgelopen week een paar keer “gegoogeld” en daar zag ik onder meer dat je in 2017 naar de kampioenswedstrijd van Feyenoord bent geweest. Met terugwerkende kracht was ik als echte Ajacied alsnog dolblij met die titel voor jouw cluppie! Rust zacht Ronald.
Ik wens alle nabestaanden heel heel veel sterkte toe!
Alex
Dank je wel voor deze lieve woorden
Hé vriend,
Morgen gaan we jouw leven vieren en ik hoop dat we met velen zullen zijn. Pas geleden was ik nog even alleen met je en heb ik je voor de tigste keer verteld dat ik van je hou. Niks ‘hield’ want wat blijft, is de liefde.
Ik vroeg toestemming om in je hoofd te kijken, maar dat je de jaren erna je gedachten en gevoelens met me wilde delen, is veel bijzonderderderder. Je bent me tot het laatst in de maling blijven nemen. De slappe lach aanvallen zijn niet te tellen, maar ik mocht ook je tranen drogen.
Je hebt de liefste vrouw, leukste dochter en grappigste viervoeter, maar eigenlijk zou ik nog veel meer geweldige mensen moeten noemen, die ik “dankzij” die stomme knikker heb mogen leren kennen.
We zullen alles uit het leven blijven halen, dat beloof ik je.
Dikke kus, Lara
Lieve Kim en Lot.
Wil jullie sterkte wensen met het verlies van jullie Ronald.
Moge alle mooie herinneringen aan Ronald voor eeuwig voortleven in jullie en jullie gesprekken met familie, vrienden en kennissen. Zo zal hij blijven ‘een plek’ blijven innemen in de toekomst.
HG
Hans van Breukelen
Lieve Kim en Lot
Uiteindelijk moeten jullie Ronald toch gaan missen. Wat zijn jullie al die jaren liefdevol en sterk omgegaan met elkaar, met de onzekerheid die altijd aanwezig was. Ik wens jullie héél véél sterkte en kracht en hele mooie herinneringen aan een lieve man en papa.
Lieve groet José Verkooyen BLixembosch
Rust zacht lieve papa
Lieve papa ik hou van je en ik heb je zien pijnlieden met die stomme kanker soms hoop ik dat je nig een keer op mijn bed zit mij eenmknuffel geeft en een gesprek voeren en dag je dan weer gaat
Groetjes lot