Eindhoven, Wageningen, 19 maart 2019 – ‘Mij ga je nooit zien op een ALS-poster’. Dat is de kernachtige kop van het artikel in de lokale krant ‘Stad Wageningen’ welke gisteren verscheen. Onze nieuwe ambassadeur Ronnie Möller werd door de krant geïnterviewd naar aanleiding van het bericht dat Ronnie sinds kort deze rol voor Topsport for Life heeft opgepakt. Daarom nemen wij hier de tekst van dit artikel integraal over:
Wageninger Ronnie Möller kreeg in 2012 te horen dat hij de spierziekte ALS heeft. Deze ongeneeslijke ziekte weerhield hem er niet van om vol voor het leven te blijven gaan. Hij hoopt zijn levenslust door te geven als ambassadeur van de stichting Topsport for Life.
Door Rick Praamstra
WAGENINGEN – Confronterende posters lieten enkele jaren geleden menigeen niet onberoerd. ‘Ik ben inmiddels overleden’ stond er op deze posters die ALS-patiënten portretteerden. Stichting ALS wilde zo deze toen niet zo bekende ziekte meer onder de aandacht brengen van het publiek. Dat lukte; de meeste Nederlanders weten nu meer over ALS.
Ronnie legt zich niet neer bij het doodvonnis. Toen hij de diagnose kreeg, reageerde hij ‘kalm, strijdbaar en met vertrouwen’. “Ik ben tot op de dag van vandaag ervan overtuigd dat genezing van mijn ziekte mogelijk is. Ik heb daarom ook niet mee gedaan aan die bekende poster die je overal ziet hangen van ALS. Als je gelooft dat een ziekte jouw einde betekent, gaat het gebeuren. Mocht je geloven in genezing, heb je volgens mij altijd kans.”
Ogen
Het interview vindt plaats in zijn woning in Wageningen. Ronnie heeft daar zijn zorg zelf ingericht en ontvangt 1-op-1-verpleging. Voorafgaand aan het interview vraagt hij of hij al vragen op de mail mag ontvangen. De Wageninger communiceert namelijk via een oogbestuurde computer en dat kost een paar minuten per antwoord. Met zijn ogen bestuurt hij de muisaanwijzer en als hij ongeveer een halve seconde naar dezelfde plek staart, selecteert hij een letter en formuleert zinnen.
Ronnie is aan zijn bed gekluisterd en kan enkel nog zijn ogen en een deel van zijn mond bewegen. Niemand zal het hem kwalijk nemen als hij zijn strijd opgeeft, maar hij kiest vol voor het leven. “Waarom zou er geen reden zijn om vol voor het leven te gaan? Om angst of treurnis vanwege invaliditeit? Laat ik beginnen dat ik prachtige mensen in mijn omgeving heb en twee geweldige kinderen waar ik heel trots op ben. Ik zie het leven als een geschenk, iets waar we dankbaar voor moeten zijn. Leven zie ik ook als een kans: we kunnen ons innerlijk ontwikkelen, zoals leren omgaan met de verschillende vormen van stress, negativiteit in positiviteit omzetten, bewust denken en handelen. Dit is allemaal te trainen en dan kan je je eigen paradijsje op aarde creëren.”
Intuïtie
Hij kiest zijn eigen weg. Hij vluchtte een paar jaar geleden uit het verpleeghuis, net toen de beademingsapparatuur geplaatst was. Hij vond dat hij er niet de juiste zorg ontving en ijverde voor persoonlijke verpleging en stopte bijna volledig met de medicatie. In ieder stadium van de ziekte probeert hij het maximale uit zijn mogelijkheden te halen. Zo voer hij in een duwrolstoel in een bootje over de Thaise rivier Kwai. “Ik heb altijd mijn intuïtie gevolgd.”
Zijn geluk zit in de kleine dingen. De steun van zijn familie en de hulp van zijn verpleegkundige Lina, die al jaren voor hem klaar staat. “Mijn mooiste momenten zijn talrijk: genieten van de speedboot over de Kwai of het kijken naar Ajax. Maar het zit vooral in de niet-materiële zaken: een spontane knuffel van mijn kinderen of het uitwisselen van blikken met je naasten en zeggen dat je van elkaar houdt.”
Topsport For Life organiseert onder meer evenementen voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn en begeleidt hen. Ronnie gaat blogs schrijven. “Sommige mensen met een ernstige ziekte kiezen voor euthanasie. Dat doet mij pijn. Door te schrijven over mijn ervaringen, hoop ik dat ze kiezen voor leven.” Doneren: NL51RABO0101462980. Info: www.topsportforlife.nl.